Właśnie mija 998 lat od koronacji Bolesława Chrobrego

Przypuszcza się, że już w 1000 roku Chrobry zaczął zabiegać o koronę, ale do jej zdobycia potrzebował zgody papieża i cesarza niemieckiego. Otton III, który był mu przychylny, zmarł jednak już w 1002 roku, a jego następca, Henryk II, był wrogiem Chrobrego i toczył z nim długie wojny. Sytuacja zmieniła się dopiero w 1024 roku, gdy Henryk II zmarł. W tym samym roku zmarł również papież Benedykt VIII, który popierał niemieckiego władcy. Chrobry zdecydował się wykorzystać zamieszanie towarzyszące zmianom na tronie cesarskim i papieskim i dokonać samodzielnej koronacji. Udało mu się to osiągnąć ledwie dwa miesiące przed swoją śmiercią, która nastąpiła 17 czerwca 1025 roku. Zmarł w wieku 58 lat.

Niemniej są historycy twierdzący, że koronacja nie była samowolą Bolesława I, gdyż w przeciwnym razie nie zostałaby uznana na arenie międzynarodowej. Stąd wniosek, że musiał jej być przychylny Konrad II (następca Henryka II) oraz nowy papież.

Data koronacji

Wśród historyków trwa nierozwiązany dotąd spór co do dokładnej daty koronacji Bolesława I Chrobrego. Brak szczegółowej wiedzy o ostatnich latach życia Chrobrego wynika z lapidarności ówczesnych źródeł. Niemiecki kronikarz, który dostarczył wiele informacji na temat pierwszych władców z dynastii Piastów, zmarł w 1018 roku, a nie został zastąpiony równie skrupulatnym i gorliwym dziejopisarzem.

Przypuszczalnie król swoje starania o koronę rozpoczął już podczas zjazdu gnieźnieńskiego. Niektórzy historycy twierdzą, że już podczas niego doszło do koronacji Chrobrego. Jak pisał Gall Anonim:

Zważywszy jego chwałę, potęgę i bogactwo cesarz rzymski zawołał w podziwie: Na koronę mego cesarstwa, to co widzę większe jest niż wieść głosiła [...]. A zdjąwszy z głowy swej diadem cesarski, włożył go na głowę Bolesława na zadatek przemierza i przyjaźni [...] i za chorągiew tryumfalną dał mu w darze gwoźdź z krzyża Pańskiego wraz z włócznią św. Maurycego.

Gest cesarza (święty cesarz rzymski) Ottona III był raczej koronacją symboliczną, oddaniem szacunku Chrobremu, a nie faktycznym namaszczeniem polskiego władcy na króla. Stąd wniosek, że do koronacji doszło najpewniej w 1025 r.

Miejsce koronacji

Nie wiadomo jednak dokładnie, gdzie miała miejsce koronacja i kto ją dokonał. Niemniej, biorąc pod uwagę, że od 1000 roku Gniezno było metropolią, a tam też znajdował się grób św. Wojciecha, można przypuszczać, że koronacja odbyła się w tamtejszej katedrze. Kult św. Wojciecha był wówczas bardzo silny, a sam król wykorzystywał go, między innymi, podczas organizacji zjazdu gnieźnieńskiego. Z tego też powodu to właśnie przy relikwiach tego świętego Chrobry został namaszczony na pierwszego króla Polski. Prawdopodobnie sam akt koronacji przeprowadził arcybiskup gnieźnieński, Hipolit.